Ο Φόβος των Ευρωπαίων, του Τσίπρα και του Ελληνικού λάού.

Μια ανάλυση για τους μη εμφανείς λόγους που έχει φθάσει σε αυτό το σημείο η Ευρώπη η Ελλάδα και ο κόσμος μας γενικότερα.... 

Όπως αναφέρει η βικιπαίδεια ο φόβος είναι ένα βασικό συναίσθημα του ανθρώπου που προκαλείται από τη συνειδητοποίηση ενός πραγματικού ή πλασματικού κινδύνου ή απειλής. Είναι ένας μηχανισμός προστατευτικού χαρακτήρα, μια φυσιολογική αμυντική αντίδραση του οργανισμού χωρίς να απαιτείται συνειδητή σκέψη. 

Στην περίπτωση της συναισθηματικής κατάστασης του φόβου έχουμε να κάνουμε σχεδόν πάντα με μελλοντικά γεγονότα, με καταστάσεις ή συμπεριφορές τις οποίες μπορούμε να διαφύγουμε ή να αποφύγουμε. Ο φόβος θα μπορούσε επίσης να είναι μια στιγμιαία αντίδραση σε κάτι που συμβαίνει στο παρόν.

Στη σημερινή κατάσταση της Ελλάδας (11-07-2015) μια εβδομάδα μετά το δημοψήφισμα της 5-07-2015 και το μεγάλο ΟΧΙ του Ελληνικού λαού η διαπραγμάτευση του Έλληνα πρωθυπουργού οδήγησε στην πρόταση απο την Ελληνική πλευρά προς τους θεσμούς, ενός τρίτου μεγάλου μνημονίου. 

Γιατί όμως φτάσαμε εκει; 

Γιατι δε χειριζόμαστε τις τρέχουσες καταστάσεις με τη λογική αλλά με τη φοβία. Την εξέλιξη εκέινη του φόβου. 

Η φοβία είναι ένας επίμονος και παράλογος φόβος κάποιου συγκεκριμένου αντικειμένου ή κατάστασης, που έχει ως αποτέλεσμα την επιθυμία αποφυγής αυτού αντικειμένου που στην πραγματικότητα δεν αποτελεί σπουδαία πηγή κινδύνου.

Όταν η Αμερική μέσω του υπουργού της οικονομικών κ. Λιου, η Ρωσσία μέσω του κ. Πούτιν, η Κίνα το ΔΝΤ και όλες οι Ευρωπαικές χώρες παραδέχονται ότι δε γίνεται να προχωρήσει η Ελλάδα με υφεσιακά μέτρα χωρίς μεγάλη απομείωση του χρέους, την ίδια στιγμή αποφασίζουν ή προτείνουν να εφαρμοστεί το αντίθετο! 

Την ίδια στιγμή στο εσωτερικό της χώρας ο Πρωθυπουργός προσπαθώντας να ξεπεράσει της ανθρώπινές του αντοχές και τις προσωπικές του φοβίες καλέιται να βάλει πάνω απο όλα τη λογική και να παρακάμψει τις σειρήνες της αποτυχίας. Αλλά ακόμα και αυτός παραδίδεται στις ανθρώπινες φοβίες του. Για το άγνωστο. 

Είναι πραγματικά απορίας άξιο ότι ο Ελληνικός αυτός λαός μπόρεσε μεσα απο τέτοιες συνθήκες εκφοβισμού σε κατάσταση οικονομικού αποκλεισμού με κλειστές τις τράπεζες και αποφάσισε χωρίς φόβο. Προσπαθώντας να κρατήσει την ελπίδα. Αλλά και αυτός για μια μέρα. Για μια νύχτα. Μιας και την επόμενη όλοι τους δε ήθελαν να σκεφτούν την επόμενη μέρα εκτός ΕΕ και ευρω. Αλλά για αυτη την άγνοια του Ελληνικού λαού ευθύνονται κυρίως οι πολιτικοί του. Γιατί ποτέ δε θέλησαν να εξηγήσουν την πραγματική αλήθεια. Εκείνοι βέβαια όχι απο φόβο αλλά απο την ανάγκη τους για το προσωπικό τους κέρδος. 

Ο φόβος έκανε όλους αυτους να μη μπορούν να κάνουν το επόμενο βήμα....

Ή μήπως το έκαναν έστω και εργα; 

Μήπως ο Ελληνικός λαός έκανε το πρώτο βήμα ενάντια στους δικούς του φόβους;

Θα δείξει το μελλον . 

Αλλά μέχρι τότε η ΕΕ θα δίνει και άλλα χρηματα όχι για μια λύση στο Ελληνικό πρόβλημα άλλα για συντήρηση του φόβου κυρίως όμως λόγο της αδυναμίας της ΕΕ για τη σχεδίαση μιας λύσης εκτός ευρω για χώρες που δε μπορούν να ακολουθήσουν την Ευρωπαική πορεία. 

Στα Ελληνικά σχολεία τα λένε τμήματα ένταξης. 

Σε ένα τέτοιο τμήμα πρεπει να μπει η Ελλάδα. Εως ότου η ίδια αποφασίσει μόνη της αν μπορεί να ενταχθεί στην μεγάλη τάξη της Ευρώπης ή θα ακολουθήσει  μια δική της πορεία. Με τη βοήθεια των Ευρωπαίων αλλά και την ανοχή τους στο διαφορετικό. Δε μας αρμόζει ούτε εμεις να τους παρακαλάμε και να τους πιέζουμε να μεινουμε κάπου που κατακρίνουμε συνεχώς αλλά ούτε και να μας παρακαλάνε και να μας πιέζουνε να μείνουμε όταν λένε τα χειρότερα για τον ελληνικό λαό. 

Χωρίς φόβο λοιπον. Και χωρίς μίσος. Γιατί απλά μπορεί να μη ταιριάζουμε τελικά! 

Με μια ισχυρή απόφαση όλων για δουλειά έναντι στη δουλεία τους.