Αν μη τι άλλο η χθεσινή μέρα είχε απ’ όλα. «Αγανάκτηση», συγκρούσεις, πολιτικό παρασκήνιο, διαγγέλματα… Προς τι, όμως, όλα αυτά; Για άλλη μια φορά οι πολιτικοί πυλώνες της χώρας απέδειξαν ότι είναι ανίκανοι να σταθούν στο ύψος των περιστάσεων, οδηγώντας την Ελλάδα σε πολιτικό ναυάγιο.
Το γεγονός
Με έναν μικρό απολογισμό παρατηρούμε με ευκολία πόσο ασταθές είναι το πολιτικό στερέωμα σε λιγότερο από 24 ώρες. Ενώ μαίνονταν επεισόδια στο Σύνταγμα, στα πλαίσια της ειρηνικής διαδήλωσης των «Αγανακτισμένων», ύστερα από πολύωρη σύσκεψη με τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, Κάρολο Παπούλια, ο Πρωθυπουργός, Γιώργος Παπανδρέου, προέβη σε δηλώσεις περί κυβέρνησης συνεργασίας, κάλεσε την αντιπολίτευση σε συναίνεση και τη Νέα Δημοκρατία σε συνεργασία, ενώ η φημολογία για τρίτο πρόσωπο στη θέση του Πρωθυπουργού ήταν ραγδαία.
Ο προβληματισμός
Και ενώ όλα έδειχναν ότι η κυβέρνηση συνεργασίας ήταν προ των πυλών, ενώ ο Παπανδρέου είχε πείσει -σχεδόν- για κυβέρνηση εθνικής ενότητας, μετά από τις πολλαπλές παρακλήσεις του για συναίνεση, ξάφνιασε με το διάγγελμά του. Στο εν λόγω διάγγελμα, ο Πρωθυπουργός, επιδεικνύοντας σαφή αναποφασιστικότητα, κοινοποίησε τα σχέδια του για σχηματισμό νέας κυβέρνησης, ζητώντας, μάλιστα, ψήφο εμπιστοσύνης στο εγχείρημά του. Η αλήθεια είναι ότι ψήφο εμπιστοσύνης θα πάρει, το θέμα είναι, σε πρώτο επίπεδο, κατά πόσο μπορεί να στηρίξει την επιλογή του, και σε δεύτερο επίπεδο, ποιο το πολιτικό παρασκήνιο που τον ώθησε σε αυτή την αλλαγή στάσης.
Όσον αφορά στον πρώτο προβληματισμό, η αλήθεια είναι ότι η επιτυχία του νέου εγχειρήματος του κ. Παπανδρέου θα φανεί με την πάροδο του χρόνου. «Μηδένα προ του τέλους μακάριζε», όπως είχε πει και ο Σόλων. Αν και εδώ που τα λέμε, το τέλος για την Ελλάδα, αν δεν έφτασε ήδη, είναι μια ανάσα μακριά, όπως επιβεβαιώνει και η θέση μας στις κλίμακες των οίκων αξιολόγησης. Κρίνοντας, βέβαια, και από το πολιτικό παρελθόν της κυβέρνησης, τα γεγονότα δεν είναι διόλου ενθαρρυντικά. Αλλά έστω ότι είμαστε («αγανακτισμένα») αισιόδοξοι.
Η φύση των πιέσεων προς τον ανασχηματισμό
Για τον δεύτερο προβληματισμό, όμως, ο οποίος αφορά στον πολιτικό λαβύρινθο που ώθησε σε μια άκρως ανεύθυνη αλλαγή στάσης, αξίζει να σταθούμε λίγο παραπάνω… Ο Παπανδρέου «τα ρίχνει» στον Σαμαρά, επισημαίνοντας πως «η αξιωματική αντιπολίτευση διαχειρίστηκε την όλη αυτή προσπάθεια με επικοινωνιακούς όρους και όχι με όρους πολιτικής και εθνικής ευθύνης. Πριν καν συζητηθεί και η ουσία, τέθηκαν δημοσίως όροι που δεν μπορούν να γίνουν δεκτοί, διότι κρατούν τη χώρα σε παρατεταμένη αστάθεια και εσωστρέφεια, ενώ το μείζον εθνικό θέμα είναι η αντιμετώπιση του δημόσιου χρέους», σύμφωνα με το διάγγελμα του Πρωθυπουργού. Το θέμα, όμως, δεν είναι να στρέφουμε την κάννη στον διπλανό μας. Κατά κοινή ομολογία αυτό είναι ανεύθυνο. Εξάλλου, ο κ. Παπανδρέου εξαρχής γνώριζε ότι δεν υπήρχε περίπτωση να έρθει σε συναίνεση η Νέα Δημοκρατία, αφού τόσο καιρό δεν το είχε κάνει.
Μείζονος σημασίας, λοιπόν, είναι να αναρωτηθούμε και να πλησιάσουμε τον πραγματικό λόγο της απόφασης για κυβερνητικό ανασχηματισμό. Πολλοί έκαναν λόγο για πιέσεις εσωτερικής φύσεως που δέχτηκε ο Πρωθυπουργός, από την κοινοβουλευτική ομάδα του ΠΑΣΟΚ, ουσιαστικά για να μην υπογράψει την παραίτησή του, όπως προέβλεπε το σχέδιο της «Οικουμενικής Κυβέρνησης». Εξάλλου, το σχέδιο αυτό θα «χάριζε» άδοξο τέλος στην πολιτική υπόσταση του Γ. Παπανδρέου. Άλλοι έκαναν λόγο για πιέσεις από το συγγενικό περιβάλλον του περί ου ο λόγος, προκειμένου να προστατέψουν την εικόνα του –και για δικά τους συμφέροντα πιθανώς.
Μήπως, όμως, οι πιέσεις δεν ήταν εκ των έσω, αλλά… εισαγωγής; Μήπως τα πραγματικά αίτια που ώθησαν στη συγκεκριμένη απόφαση ανάγονται σε πιέσεις διεθνούς βεληνεκούς; Είναι πολύ πιθανό, μετά τα τηλεφωνήματα του με τους πολιτικούς αρχηγούς, ο Πρωθυπουργός να δέχτηκε τηλεφωνήματα και πιέσεις από τα κεφάλια της Ευρώπης. Εξάλλου, δεν πιστεύω πως βόλευε το ευρωπαϊκό στερέωμα να αλλάξει η «συμβιβαστική» και βολική, για τις διαθέσεις τους, πολιτική κεφαλή της Ελλάδας, προτού ψηφιστεί το Μεσοπρόθεσμο, το οποίο θα γινόταν ακόμη πιο μακρινό, αν η νέα κυβέρνηση δεν συμφωνούσε υπέρ του.
Η επόμενη μέρα για τις αγορές
Τα νέα για τις αγορές βέβαια πρόκειται να είναι δυσάρεστα. Τουλάχιστον έτσι υπαγορεύει η λογική. Καθώς, εν μέσω πολιτικής αστάθειας, η οικονομική ευπάθεια είναι αναμενόμενο απότοκο. Το ευμετάβολο της ελληνικής πολιτικής πραγματικότητας, ο ανασχηματισμός, ο οποίος αναμένεται αν είναι βίαιος και ολοκληρωτικός, οι συνεχείς πιέσεις τις αντιπολίτευσης για εκλογές συνθέτουν ένα σκηνικό το οποίο δεν είναι διόλου ευνοϊκό για την οικονομία. Χαρακτηριστικό είναι ότι χθες το βράδυ το ADR της ΕΤΕ στη Νέα Υόρκη τερμάτισε στα 1,24 δολάρια, ύστερα από βουτιά 5,34%.
Σήμερα, λοιπόν, η αγορά σε ελληνικό επίπεδο αναμένεται να υποχωρήσει , τολμώ να πω, ενώ το selloff θα είναι ισχυρό και στις διεθνείς αγορές, στον απόηχο της δυναμικής υποχώρησης του ευρώ (σχεδόν στο -3%) και στις εκ νέου ενισχυμένες ανησυχίες για την ευρωπαϊκή κρίση χρέους.
Το συμπέρασμα
Οι επόμενες μέρες μέχρι το Eurogroup στις 19 του μηνός (Κυριακή) είναι κρίσιμες για τη χώρα, καθώς θα παρουσιαστεί το νέο μοντέλο κυβέρνησης, θα αξιολογηθεί, σε πρώτη εντύπωση, η αποτελεσματικότητά του, και θα διαδραματίσει, βέβαια, καθοριστικό ρόλο στις αποφάσεις της 19ης Ιουνίου και της Συνόδου Κορυφής στις 23 και 24 του μηνός. Η ελληνική οικονομία, πολιτική και κοινωνία, καλείται να περάσει από τις Συμπληγάδες πέτρες, με σοβαρό κίνδυνο, αντί για ανοιχτή θάλασσα, βγαίνοντας, να συναντήσει τη χρεοκοπία, την απαξίωση από τις διεθνείς αγορές και γενικότερα την απαξίωση του ίδιου του λαού της, ο οποίος, αλίμονο αν καταλάβει ότι πάνω από 20 μέρες στο Σύνταγμα κυνηγά «φρούδες» ελπίδες. Ας ελπίζουμε για το λιγότερο κακό…
Παράλληλα φαίνεται ότι ανοίγει και το κεφάλαιο πρόωρες εκλογές στην Ελλάδα και αυτό είναι το πολιτικό διακύβευμα της χθεσινής ημέρας φιάσκο.
Μίνα Κωστοπούλου
www.bankingnews.gr
Με έναν μικρό απολογισμό παρατηρούμε με ευκολία πόσο ασταθές είναι το πολιτικό στερέωμα σε λιγότερο από 24 ώρες. Ενώ μαίνονταν επεισόδια στο Σύνταγμα, στα πλαίσια της ειρηνικής διαδήλωσης των «Αγανακτισμένων», ύστερα από πολύωρη σύσκεψη με τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, Κάρολο Παπούλια, ο Πρωθυπουργός, Γιώργος Παπανδρέου, προέβη σε δηλώσεις περί κυβέρνησης συνεργασίας, κάλεσε την αντιπολίτευση σε συναίνεση και τη Νέα Δημοκρατία σε συνεργασία, ενώ η φημολογία για τρίτο πρόσωπο στη θέση του Πρωθυπουργού ήταν ραγδαία.
Ο προβληματισμός
Και ενώ όλα έδειχναν ότι η κυβέρνηση συνεργασίας ήταν προ των πυλών, ενώ ο Παπανδρέου είχε πείσει -σχεδόν- για κυβέρνηση εθνικής ενότητας, μετά από τις πολλαπλές παρακλήσεις του για συναίνεση, ξάφνιασε με το διάγγελμά του. Στο εν λόγω διάγγελμα, ο Πρωθυπουργός, επιδεικνύοντας σαφή αναποφασιστικότητα, κοινοποίησε τα σχέδια του για σχηματισμό νέας κυβέρνησης, ζητώντας, μάλιστα, ψήφο εμπιστοσύνης στο εγχείρημά του. Η αλήθεια είναι ότι ψήφο εμπιστοσύνης θα πάρει, το θέμα είναι, σε πρώτο επίπεδο, κατά πόσο μπορεί να στηρίξει την επιλογή του, και σε δεύτερο επίπεδο, ποιο το πολιτικό παρασκήνιο που τον ώθησε σε αυτή την αλλαγή στάσης.
Όσον αφορά στον πρώτο προβληματισμό, η αλήθεια είναι ότι η επιτυχία του νέου εγχειρήματος του κ. Παπανδρέου θα φανεί με την πάροδο του χρόνου. «Μηδένα προ του τέλους μακάριζε», όπως είχε πει και ο Σόλων. Αν και εδώ που τα λέμε, το τέλος για την Ελλάδα, αν δεν έφτασε ήδη, είναι μια ανάσα μακριά, όπως επιβεβαιώνει και η θέση μας στις κλίμακες των οίκων αξιολόγησης. Κρίνοντας, βέβαια, και από το πολιτικό παρελθόν της κυβέρνησης, τα γεγονότα δεν είναι διόλου ενθαρρυντικά. Αλλά έστω ότι είμαστε («αγανακτισμένα») αισιόδοξοι.
Η φύση των πιέσεων προς τον ανασχηματισμό
Για τον δεύτερο προβληματισμό, όμως, ο οποίος αφορά στον πολιτικό λαβύρινθο που ώθησε σε μια άκρως ανεύθυνη αλλαγή στάσης, αξίζει να σταθούμε λίγο παραπάνω… Ο Παπανδρέου «τα ρίχνει» στον Σαμαρά, επισημαίνοντας πως «η αξιωματική αντιπολίτευση διαχειρίστηκε την όλη αυτή προσπάθεια με επικοινωνιακούς όρους και όχι με όρους πολιτικής και εθνικής ευθύνης. Πριν καν συζητηθεί και η ουσία, τέθηκαν δημοσίως όροι που δεν μπορούν να γίνουν δεκτοί, διότι κρατούν τη χώρα σε παρατεταμένη αστάθεια και εσωστρέφεια, ενώ το μείζον εθνικό θέμα είναι η αντιμετώπιση του δημόσιου χρέους», σύμφωνα με το διάγγελμα του Πρωθυπουργού. Το θέμα, όμως, δεν είναι να στρέφουμε την κάννη στον διπλανό μας. Κατά κοινή ομολογία αυτό είναι ανεύθυνο. Εξάλλου, ο κ. Παπανδρέου εξαρχής γνώριζε ότι δεν υπήρχε περίπτωση να έρθει σε συναίνεση η Νέα Δημοκρατία, αφού τόσο καιρό δεν το είχε κάνει.
Μείζονος σημασίας, λοιπόν, είναι να αναρωτηθούμε και να πλησιάσουμε τον πραγματικό λόγο της απόφασης για κυβερνητικό ανασχηματισμό. Πολλοί έκαναν λόγο για πιέσεις εσωτερικής φύσεως που δέχτηκε ο Πρωθυπουργός, από την κοινοβουλευτική ομάδα του ΠΑΣΟΚ, ουσιαστικά για να μην υπογράψει την παραίτησή του, όπως προέβλεπε το σχέδιο της «Οικουμενικής Κυβέρνησης». Εξάλλου, το σχέδιο αυτό θα «χάριζε» άδοξο τέλος στην πολιτική υπόσταση του Γ. Παπανδρέου. Άλλοι έκαναν λόγο για πιέσεις από το συγγενικό περιβάλλον του περί ου ο λόγος, προκειμένου να προστατέψουν την εικόνα του –και για δικά τους συμφέροντα πιθανώς.
Μήπως, όμως, οι πιέσεις δεν ήταν εκ των έσω, αλλά… εισαγωγής; Μήπως τα πραγματικά αίτια που ώθησαν στη συγκεκριμένη απόφαση ανάγονται σε πιέσεις διεθνούς βεληνεκούς; Είναι πολύ πιθανό, μετά τα τηλεφωνήματα του με τους πολιτικούς αρχηγούς, ο Πρωθυπουργός να δέχτηκε τηλεφωνήματα και πιέσεις από τα κεφάλια της Ευρώπης. Εξάλλου, δεν πιστεύω πως βόλευε το ευρωπαϊκό στερέωμα να αλλάξει η «συμβιβαστική» και βολική, για τις διαθέσεις τους, πολιτική κεφαλή της Ελλάδας, προτού ψηφιστεί το Μεσοπρόθεσμο, το οποίο θα γινόταν ακόμη πιο μακρινό, αν η νέα κυβέρνηση δεν συμφωνούσε υπέρ του.
Η επόμενη μέρα για τις αγορές
Τα νέα για τις αγορές βέβαια πρόκειται να είναι δυσάρεστα. Τουλάχιστον έτσι υπαγορεύει η λογική. Καθώς, εν μέσω πολιτικής αστάθειας, η οικονομική ευπάθεια είναι αναμενόμενο απότοκο. Το ευμετάβολο της ελληνικής πολιτικής πραγματικότητας, ο ανασχηματισμός, ο οποίος αναμένεται αν είναι βίαιος και ολοκληρωτικός, οι συνεχείς πιέσεις τις αντιπολίτευσης για εκλογές συνθέτουν ένα σκηνικό το οποίο δεν είναι διόλου ευνοϊκό για την οικονομία. Χαρακτηριστικό είναι ότι χθες το βράδυ το ADR της ΕΤΕ στη Νέα Υόρκη τερμάτισε στα 1,24 δολάρια, ύστερα από βουτιά 5,34%.
Σήμερα, λοιπόν, η αγορά σε ελληνικό επίπεδο αναμένεται να υποχωρήσει , τολμώ να πω, ενώ το selloff θα είναι ισχυρό και στις διεθνείς αγορές, στον απόηχο της δυναμικής υποχώρησης του ευρώ (σχεδόν στο -3%) και στις εκ νέου ενισχυμένες ανησυχίες για την ευρωπαϊκή κρίση χρέους.
Το συμπέρασμα
Οι επόμενες μέρες μέχρι το Eurogroup στις 19 του μηνός (Κυριακή) είναι κρίσιμες για τη χώρα, καθώς θα παρουσιαστεί το νέο μοντέλο κυβέρνησης, θα αξιολογηθεί, σε πρώτη εντύπωση, η αποτελεσματικότητά του, και θα διαδραματίσει, βέβαια, καθοριστικό ρόλο στις αποφάσεις της 19ης Ιουνίου και της Συνόδου Κορυφής στις 23 και 24 του μηνός. Η ελληνική οικονομία, πολιτική και κοινωνία, καλείται να περάσει από τις Συμπληγάδες πέτρες, με σοβαρό κίνδυνο, αντί για ανοιχτή θάλασσα, βγαίνοντας, να συναντήσει τη χρεοκοπία, την απαξίωση από τις διεθνείς αγορές και γενικότερα την απαξίωση του ίδιου του λαού της, ο οποίος, αλίμονο αν καταλάβει ότι πάνω από 20 μέρες στο Σύνταγμα κυνηγά «φρούδες» ελπίδες. Ας ελπίζουμε για το λιγότερο κακό…
Παράλληλα φαίνεται ότι ανοίγει και το κεφάλαιο πρόωρες εκλογές στην Ελλάδα και αυτό είναι το πολιτικό διακύβευμα της χθεσινής ημέρας φιάσκο.
Μίνα Κωστοπούλου
www.bankingnews.gr
1 comment:
ευχαριστω για την αναδημοσίευση. είναι ένα από τα καλά μου κείμενα όντως.
(Μίνα Κωστοπούλου)
Post a Comment