Ρωμιών καβγάς Τούρκων χαλβάς...

Αυτή τη φράση χρησιμοποίησε ένας φίλος για να μου δώσει να καταλάβω τι γινότανε όλα αυτά τα χρόνια και πως εκμεταλλευόταν η Τουρκία όλες τις στιγμές που η Ελλάδα είχε προβλήματα στο εσωτερικό της. Από το 1922 με τη πολιτική αλλαγή και τα προβλήματα με τον Ελ.Βενιζέλο και το τέλος της μεγάλης Ελλάδας, το 1955 στη Κωνσταντινούπολη με το διωγμό των Ελλήνων της πόλης ουσιαστικά μέσα σε μια βραδιά, στο 1974 με την εισβολή στην Κύπρο μέσα από την αλλαγή του πολιτικού καθεστώτος στην Ελλάδα (από την δικτατορία στη δημοκρατία). Άραγε τώρα αναρωτιόμαστε που είμαστε ; Δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι ο κόσμος πλέον δεν εμπιστεύεται κανένα κόμμα. Κανένα από τα δύο που κυβερνούν την Ελλάδα τα τελευταία χρόνια αλλά ακόμα χειρότερα ούτε και εκείνα που δεν έχουνε κυβερνήσει ποτέ. Βρισκόμαστε σε μια περίοδο που αν δεν ήμασταν στην Ευρωπαϊκή Ένωση, πολύ πιθανόν μερικοί στρατιωτικοί να το είχανε εκμεταλλευτεί… Αλλά το σίγουρο είναι ότι το εκμεταλλεύονται δεόντως οι γείτονές μας. Δεν είναι τυχαίες όλες αυτές οι παραβιάσεις από θαλάσσης και αέρος τον τελευταίο καιρό στον Ελληνικό χώρο. Δεν είναι σίγουρα τυχαίο και δεν πρέπει να το αφήσουμε έτσι αυτή τη φορά. Αλλά ουσιαστικά μπορούμε να κάνουμε κάτι; Το σίγουρο είναι πως εμείς οι απλοί πολίτες δε μπορούμε να κάνουμε και πολλά. Το ψάρι βρωμάει από το κεφάλι και στην Ελλάδα βρωμάει χρόνια τώρα. Είναι λοιπόν η πρώτη φορά που πρέπει να κάνουμε μια πρωτοποριακή εγχείρηση. Να κάνουμε την πρώτη μεταμόσχευση κεφαλιού! Πρέπει επιτέλους να δείξουμε στον πολιτικό κόσμο της Ελλάδος ότι δεν υπάρχει άλλη ευκαιρία. Τώρα πρέπει να γίνει αλλαγή. Ριζική ουσιαστική και αποφασιστική. Χωρίς συναισθηματισμούς φιλίες και κουμπάρους. Χωρίς τίποτα από όλα αυτά πριν είναι πολύ αργά και έρθουν ξανά οι γείτονες. Για να φάνε το χαλβά τους….