Χρειαζόμαστε Τσώρτσιλ, αλλά έχουμε μόνον Ατλή

Tου Στεφανου Κασιματη / kassimatis@kathimerini.gr

Στο άρθρο του την περασμένη Κυριακή στην «Καθημερινή», ο καθηγητής Λουκάς Τσούκαλης, αφού -με γλαφυρότητα που του επιτρέπει η θέση του- περιγράφει την προσπάθεια είτε μεμονωμένων προσώπων είτε συλλογικών φορέων να αποφύγουν να αντικρίσουν κατάματα την πραγματικότητα της κατάντιας κράτους, οικονομίας και κοινωνίας, καταλήγει ως εξής: «Με τέτοια μυαλά, μια κοινωνία αυτοκτονεί. Αυτά είναι που χρειάζονται επειγόντως αναδιάρθρωση, πριν αρχίσουμε να μιλάμε για μια ενδεχόμενη αναδιάρθρωση του χρέους».

Λίγοι, νομίζω, θα διαφωνούσαν με τη διαπίστωση του προέδρου του ΕΛΙΑΜΕΠ ότι, κάτω από το πρόβλημα της οικονομίας, κάτω από παγιωμένες στην κοινωνία αντιλήψεις για δικαιώματα και υποχρεώσεις, υπάρχει ένα σοβαρότερο πρόβλημα αξιών και νοοτροπίας: ένα πρόβλημα πολιτισμικό. Επίσης, λίγοι, νομίζω, θα διαφωνούσαν με τη διαπίστωση ότι αυτή η βαθύτερη διάσταση της κρίσης καθιστά την αντιμετώπιση του προβλήματος πολύ δυσκολότερη, καθώς η κάθε προσπάθεια επιβολής μέτρων εξορθολογισμού του κράτους και της οικονομίας πρέπει να υπερπηδήσει αλλεπάλληλα στρώματα αντίστασης στη διοικητική πυραμίδα, αλλά και από πλευράς των οργανωμένων μικροσυμφερόντων, που σχηματίζουν την κατακερματισμένη κοινωνία μας. Συνεπώς, η υπέρβαση της κρίσης στην πράξη είναι πολύ δυσκολότερη υπόθεση από όσο μπορεί να φαίνεται στη θεωρία. Από την άλλη πλευρά, βέβαια, αυτό δεν σημαίνει ότι, μοιραίοι και άβουλοι, πρέπει να αφεθούμε στην πορεία προς το αναπόφευκτο τέλος. Επομένως, πρέπει με κάποιο τρόπο να αναδιαρθρώσουμε επειγόντως τα μυαλά μας. Πώς γίνεται αυτό;

Εχω την εντύπωση ότι, λόγω του κατακερματισμού της κοινωνίας, της αδυναμίας των θεσμών και της διάβρωσης (αν όχι της εξάλειψης...) των ελίτ, ο μόνος δυνατός τρόπος είναι μέσω ενός ισχυρού παραδείγματος, που θα έρχεται κατευθείαν από την κορυφή, από εκείνον που έχει και το μαχαίρι και το πεπόνι: ενός παραδείγματος που θα μπορούσε να ταρακουνήσει και να αφυπνίσει. Δεν εννοώ, φυσικά, ότι ο Γιώργος Παπανδρέου θα όφειλε να αυτομαστιγωθεί στην πλατεία Συντάγματος εις ένδειξη ειλικρινούς μετανοίας για το πελατειακό κράτος, που η επαγγελματική τάξη στην οποία ανήκει, ο γεννήτωρ του πρωτίστως, αλλά εν μέρει και ο ίδιος καλλιέργησαν και υπηρέτησαν. Μιλώ για ένα παράδειγμα ευθύνης, που θα το δώσει με τη στάση που θα πάρει απέναντι στην αλήθεια και την πραγματικότητα.

Ηλπιζα, ομολογουμένως, ότι στο υπουργικό συμβούλιο της περασμένης Παρασκευής ο πρωθυπουργός θα εξέπεμπε με την ομιλία του έστω μια ακτίνα πραγματισμού. Οχι επειδή ο άνθρωπος που πήρε τις εκλογές ψευδόμενος («λεφτά υπάρχουν») έχει δώσει ώς τώρα δείγματα αυταπάρνησης και ηρωισμού, αλλά επειδή η ελπίδα πεθαίνει τελευταία και, επιπλέον, επειδή αφότου είχε μιλήσει τελευταία φορά δημοσίως η κατάσταση των πραγμάτων έχει επιδεινωθεί ραγδαία. Η όποια μεταρρυθμιστική πνοή της κυβέρνησης εξαντλήθηκε, η δυναμική της συζήτησης για την αναδιάρθρωση του χρέους είναι πλέον ανεξέλεγκτη, η ηττοπάθεια και η αποκαρδίωση επικρατούν στην κοινωνία. Ηλπιζα, λοιπόν, ότι η στοιχειώδης επίγνωση της κατάστασης θα έκανε τον πρωθυπουργό να ανταποκριθεί στις ανάγκες της περίστασης.

Αντ’ αυτού, η ομιλία του πρωθυπουργού ήταν ένα αξιοθρήνητο μείγμα των χειρότερων πλευρών του ιδίου, αλλά και του προκατόχου του. Κατά το μεγαλύτερο μέρος της, ήταν μια θριαμβική απαρίθμηση των «επιτευγμάτων» της κυβέρνησης από έναν άνθρωπο που θαρρείς ότι όλον αυτό τον καιρό ήταν κλεισμένος σε μια γυάλα, προστατευμένος πλήρως από την έκθεσή του στην πραγματικότητα. Κομπασμοί χωρίς κανένα αντίκρισμα στην πραγματικότητα (ενδεικτικά μόνον, η διατύπωση: «το τιτάνιο έργο μας»...) και παράθεση προτάσεων, που όλες ξεκινούσαν με το ρήμα σε ενεστώτα διαρκείας («αλλάζουμε», «στηρίζουμε», «κάνουμε» κ.ο.κ.), ώστε να δίνεται η ψευδαίσθηση μιας πολύπλευρης και εργώδους διαδικασίας για τη μεταρρύθμιση των δομών. Και μόνον κάπου εκεί στο μέσον της σχοινοτενούς ομιλίας μια ελαχίστη δόση της ζοφερής αλήθειας: ότι ακόμη και να μας έσβηναν ολόκληρο το χρέος με μια μονοκονδυλιά, σε λίγα χρόνια θα είχε πάλι δημιουργηθεί.

Να με συγχωρείτε, αλλά έτσι δεν γίνεται τίποτε! Με ψήγματα αλήθειας περιτυλιγμένα σε αλλεπάλληλα στρώματα ευσεβών πόθων δεν υπάρχει περίπτωση να αφυπνιστεί η κοινωνία και να συστρατευθεί στην προσπάθεια για τη σωτηρία της χώρας. Οποιος αγωνίζεται να γίνει αρεστός σε όλους, στο τέλος απογοητεύει τους πάντες. Οσο ο πρωθυπουργός βάζει το συμφέρον του κόμματός του στην ίδια μοίρα με το συμφέρον της χώρας, το μόνο που πετυχαίνει είναι να χάνει σταδιακά και την όποια στήριξή του από την κοινωνία, αλλά και από το κόμμα του. Ηδη φίλοι και αντίπαλοί του μέσα στην κυβέρνηση και το κόμμα (εξαιρουμένων, βεβαίως, των «πριγκίπων»...) προεξοφλούν την αποτυχία του και οι πόλοι του αγώνα για τη διαδοχή του σταδιακά διαμορφώνονται, παρότι ο ίδιος δείχνει να πιστεύει ότι με τις λέξεις και τη μαγική τους δύναμη θα καταφέρει να νικήσει μια πραγματικότητα που δεν μπορεί να αντιμετωπίσει με πράξεις. Για να χρησιμοποιήσω κι εγώ τη μεταφορά που συχνά χρησιμοποιεί ο ίδιος στις ομιλίες του, επί της ουσίας βρισκόμαστε σε περίοδο πολέμου. Και ενώ χρειαζόμαστε έναν Τσώρτσιλ στο τιμόνι της χώρας, δυστυχώς βολευόμαστε όπως όπως με έναν ψοφοδεή Ατλή: «έναν ταπεινόφρονα άνθρωπο, που έχει πολλούς λόγους για να είναι ταπεινός», όπως είχε πει κάποτε για τον διάδοχό του στην πρωθυπουργία το 1945 ο πατέρας της νίκης...

ΓΕΝΟΠ: Golden boy συνδικαλιστές με εκτός έδρας "bonus" 65.000 ευρώ ...

Του Χάρη Φλουδόπουλου

Τα σκανδαλώδη συνδικαλιστικά προνόμια που απολαμβάνουν οι συνδικαλιστές της ΔΕΗ, αποκαλύπτει χθεσινό δημοσίευμα της τοπικής εφημερίδας της Κοζάνης Kozan.gr. Σύμφωνα λοιπόν με σχετικό έγγραφο τέσσερις μισθωτοί συνδικαλιστές από την περιοχή της Κοζάνης, που είναι μέλη στο Διοικητικό Συμβούλιο του ΤΑΥΤΕΚΩ, έλαβαν στη διετία 2008 - 10 ως αποζημίωση για τα εκτός έδρας συνολικό ποσό ύψους 365 χιλιάδων ευρώ. Θα πρέπει να τονιστεί ότι το συγκεκριμένο ποσό είναι η νόμιμη αποζημίωση που προβλέπεται με βάση τη συλλογική σύμβαση εργασίας που βρίσκεται σε ισχύ και αφορά τα εκτός έδρας των συγκεκριμένων μισθωτών, προκειμένου να λάβουν μέρος στις συνεδριάσεις του Δ.Σ. των ασφαλιστικών φορέων του ΤΑΥΤΕΚΩ και της διοικητικής επιτροπής του ΙΚΑ – ΕΤΑΜ, όπου μετέχουν.

Αναλυτικά όπως προκύπτει από τη σχετική απόφαση για την πληρωμή των αποζημιώσεων εκτός έδρας, οι τέσσερις συνδικαλιστές έχουν λαμβάνειν έκαστος ποσά έως 139,9 χιλιάδες ευρώ, που αντιστοιχούν στις αποζημιώσεις τους για τη συμμετοχή στις συνεδριάσεις του Δ.Σ. του ΤΑΥΤΕΚΩ και ΙΚΑ ΕΤΑΜ. Για τους δύο από τους τέσσερις συνδικαλιστές, τα ποσά που καταβλήθηκαν αφορούν μόνο στις χρονιές 2009 και 2010, καθώς το 2008 δεν είχαν τοποθετηθεί ως μέλη των Δ.Σ. των ταμείων.

Ανάλογα πάντως με τις παρουσίες στα Δ.Σ. κάθε χρόνο, τα ποσά ποικίλλουν και ξεκινούν από τις 2 χιλιάδες ευρώ φτάνοντας μέχρι τις 64,4 χιλιάδες ευρώ που ήταν και η μεγαλύτερη ετήσια αποζημίωση για εκτός έδρας το 2009.

Στην τριετία το συνολικό «bonus» των συγκεκριμένων τεσσάρων μισθωτών από τα εκτός έδρας ήταν €58,9 χιλ., €72,2 χιλ., €103,2 χιλ. και €130,9 χιλ.

ΔΕΗ

Σύμφωνα με το έγγραφο που αποκαλύπτει το kozan.gr, η ΔΕΗ μπορεί να καταβάλλει αρχικά στους συνδικαλιστές τα χρήματα βάσει της σχετικής συλλογικής σύμβασης εργασίας, ωστόσο στη συνέχεια απευθύνεται στους ασφαλιστικούς φορείς, εν προκειμένω στο ΤΑΥΤΕΚΩ και το ΙΚΑ ΕΤΑΜ και ζητεί την είσπραξή τους. Δηλαδή το ποσό επιβαρύνει τελικά όχι τη ΔΕΗ αλλά τους δύο ασφαλιστικούς φορείς, οι οποίοι πληρώνουν για τα εκτός έδρας τεσσάρων μελών του Δ.Σ. τους ποσό 365 χιλιάδων ευρώ στην τριετία.

Πηγή:www.capital.gr

Bernie Madoff: Καθηγητής δεοντολογίας σε MBA;

Εάν πιστεύετε τον Bernie Madoff, σε αντίθεση με τους περισσότερους ανθρώπους που έχουν λόγους να μην τον εμπιστεύονται, σύντομα οι φοιτητές των Σχολών Διοίκησης Επιχειρήσεων μπορεί να ακούν τη διδακτική ιστορία -σωστά μαντέψατε- του Bernie Madoff.

Σε μια συνέντευξη που έδωσε από τη φυλακή στους Financial Times, ο πρώην χρηματιστής και σύμβουλος επενδύσεων της Νέας Υόρκης (ο οποίος αυτό τον καιρό είναι γνωστός ως τρόφιμος υπ’ αριθμόν 61727-054), ενορχηστρωτής μιας από τις μεγαλύτερες πυραμίδες τύπου Πόνζι όλων των εποχών, δήλωσε ότι τον έχουν προσεγγίσει αρκετές Σχολές Διοίκησης Επιχειρήσεων ζητώντας του να διδάξει μαθήματα που πραγματεύονται ζητήματα ηθικής και δεοντολογίας. Σύμφωνα με τους Financial Times, «Του αρέσει η ιδέα. Το βλέμμα του είναι στραμμένο στο Harvard και το Northwestern».

Εάν η δήλωση αυτή υπαινίσσεται ότι οι ανωτέρω δύο διακεκριμένες Σχολές Διοίκησης Επιχειρήσεων ίσως έχουν κάνει κάποια πρόταση στον Madoff, ή του έχουν τηλεφωνήσει για μια πρώτη διερευνητική επαφή, οι ίδιες οι Σχολές δηλώνουν ότι κάτι τέτοιο απέχει έτη φωτός από την αλήθεια. Η Meg Washburn, εκπρόσωπος της Σχολής Διοίκησης Επιχειρήσεων Kellogg του Northwestern, δήλωσε ότι το Kellog «δεν τον έχει προσεγγίσει για να του ζητήσει να διδάξει». Ο Jim Aisner, εκπρόσωπος της Σχολής Διοίκησης Επιχειρήσεων Harvard, είπε ότι αυτό είναι «απολύτως ψευδές», προσθέτοντας ότι το Harvard ουδέποτε προσέγγισε τον Madoff.

Εάν ο Madoff πράγματι καταλήξει σε μια αίθουσα διδασκαλίας μιας σχολής διοίκησης επιχειρήσεων, δεν θα είναι η πρώτη φορά που ένας οικονομικός εγκληματίας μοιράζεται τη δακρύβρεχτη ιστορία του με σπουδαστές προγραμμάτων MBA. Κάτι τέτοιο έχει ήδη συμβεί στις Σχολές Διοίκησης Επιχειρήσεων του Πανεπιστημίου της Νέας Υόρκης, του UC-Berkeley, του Purdue University και του Pennsylvania State.

Το σκεπτικό πίσω από αυτή την κίνηση είναι ότι οι ιστορίες των επιχειρηματιών που ξέφυγαν από τον ίσιο δρόμο και πλήρωσαν τα εγκλήματά τους με την ελευθερία τους θα αποτελέσουν τρανό παράδειγμα προς αποφυγή για τους φοιτητές που παρακολουθούν προγράμματα MBA και σύντομα θα βγουν στον επαγγελματικό στίβο με τα καινούρια τους ακαδημαϊκά εφόδια –ή έστω αφορμή για συζητήσεις περί δεοντολογίας.

Ποια είναι λοιπόν η ετυμηγορία των ενόρκων; Οι πρώην κατάδικοι (ή νυν κατάδικοι, στην περίπτωση του Madoff, ο οποίος εκτίει ποινή φυλάκισης 150 χρόνων) έχουν θέση στις αίθουσες διδασκαλίας των MBA;

Απόφαση - βόμβα του Αρείου Πάγου μονιμοποιεί τους συμβασιούχους...

Απόφαση βόμβα του Αρείου Πάγου δικαιώνει 2.000 συμβασιούχους-καθαρίστριες του ΟΠΑΠ ανοίγοντας νομολογιακά το δρόμο για τη μονιμοποίηση χιλιάδων συμβασιούχων στο Δημόσιο και στον ευρύτερο δημόσιο τομέα.

Η απόφαση της διευρυμένης ολομέλειας του Αρείου Πάγου, η οποία σύμφωνα με πληροφορίες, ελήφθη με ψήφους 26 έναντι 20 αποτελεί έκπληξη πρώτης γραμμής καθώς θεωρείται πιλοτική για χιλιάδες υποθέσεις που εκκρεμούν στα δικαστήρια.

Πρόκειται δε για υπόθεση η οποία θεωρείται πιλότος για όλες τις ανάλογες περιπτώσεις, ενώ η σημασία της γίνεται μεγαλύτερη για το γεγονός ότι απορρίφθηκαν οι αντίθετες εισηγήσεις του εισαγγελέα του Αρείου Πάγου Ιωάννη Τέντε και του αρεοπαγίτη εισηγητή Ανδρέα Δουλγεράκη.

Η υπόθεση αφορούσε 2.000 συμβασιούχους του ΟΠΑΠ στον τομέα καθαριότητας, οι συμβάσεις των οποίων ανανεώνοντας διαδοχικά από το 1990. γι αυτό και στον Άρειο Πάγο είχαν συγκεντρωθεί από το πρωί χιλιάδες συμβασιούχοι όλων των φορέων οι οποίοι πανηγύριζαν έξαλλα την απόφαση του δικαστηρίου με την οποία ανοίγει ο δρόμος για τη μονιμοποίηση όλων των συμβασιούχων από τα ελληνικά δικαστήρια.

Η απόφαση του δικαστηρίου θα καθαρογραφτεί το προσεχές διάστημα.

"Καθάρισε" το καρτέλ των απορρυπαντικών η Κομισιόν

«Ξέπλυνε» η Κομισιόν το καρτέλ των απορρυπαντικών σε 8 χώρες της Ευρώπης, μεταξύ των οποίων και η Ελλάδα, ρίχνοντας τις σχετικές «καμπάνες» σε δύο παγκόσμιους κολοσσούς, την Procter & Gamble και την Unilever.


Η υπόθεση που πάει πίσω στο 2002 έχει σχεδόν πανευρωπαϊκές διαστάσεις, με συνολικά 8 χώρες να εμπλέκονται και τις πολυεθνικές, μαζί με την Henkel, να καθορίζουν τιμές, μερίδια αγοράς και συνθήκες ανταγωνισμού εις βάρος των καταναλωτών και άλλων ανταγωνιστών τους.

Όλα ξεκίνησαν όταν οι βιομηχανίες έκατσαν στο τραπέζι των συζητήσεων για το πώς θα μειώσουν τα κόστη συσκευασίας των απορρυπαντικών, όπως δήλωσε ο αρμόδιος επίτροπος Ανταγωνισμού της ΕΕ, κ. Joaquin Almunia. Και εντέλει χρησιμοποίησαν αυτή την πρωτοβουλία για να συμφωνήσουν μερίδια αγοράς, τη μη μείωση της τιμής, ακόμη και αν οι συσκευασίες ήταν μικρότερες κλπ. σύμφωνα με τον Επίτροπο.

Η σύμπραξη διήρκεσε από τον Ιανουάριο του 2002 μέχρι τον Μάρτιο του 2005 και κάλυψε το Βέλγιο, τη Γαλλία, τη Γερμανία, την Ελλάδα, την Ιταλία, την Πορτογαλία, την Ισπανία και την Ολλανδία.

Καθώς οι εταιρείες συνεργάστηκαν με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, τα πρόστιμα που τους επιβλήθηκαν ήταν μειωμένα, ενώ η Henkel δεν τιμωρήθηκε, αφού ήταν αυτή που αποκάλυψε το καρτέλ τo 2008 κατά τη διάρκεια εσωτερικού ελέγχου.

Τι πλήττει ουσιαστικά εταιρείες σαν κι αυτές; Όχι τόσο το πρόστιμο των συνολικά 315,2 εκατ. ευρώ (211,2 εκατ. για την P&G και 104 εκατ. για την Unilever), μια που πρόκειται για δύο παγκόσμια μεγαθήρια και εδώ και χρόνια έχουν κάνει τις σχετικές προβλέψεις στους ισολογισμούς τους. Κυρίως, η αμαύρωση της φήμης τους, καθώς επενδύουν πολλά χρήματα στην κοινωνική ευθύνη και την αναγνωρισιμότητα και σίγουρα περιπτώσεις εναρμονισμένων τιμών δεν βοηθούν.

Η κυρία Δέσποινα Πάσσαρη, υπεύθυνη εταιρικών υποθέσεων και διευθύντρια εξωτερικών σχέσεων της P&G ανέφερε στο Capital.gr ότι η υπόθεση αυτή πάει πίσω σχεδόν 9 χρόνια και αφορούσε συνολικά την βιομηχανία των απορρυπαντικών. «Έκτοτε η εταιρεία έχει εφαρμόσει ένα ευρύ πρόγραμμα συμμόρφωσης, εκπαιδεύοντας το προσωπικό της. Ουσιαστικά με την απόφαση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής η υπόθεση αυτή κλείνει», όπως σημείωσε.

Αρμόδια στελέχη της Επιτροπής Ανταγωνισμού ανέφεραν στο Capital.gr ότι τόσο η αγορά των απορρυπαντικών, όσο και συνολικά ο κλάδος των προϊόντων ευρείας κατανάλωσης βρίσκονται αδιάλειπτα στην διόπτρα της.

Για την υπόθεση αυτή πάντως, η ελληνική επιτροπή δεν έχει κάποια περαιτέρω αρμοδιότητα, αν και θεωρείται δεδομένο ότι οι τοπικές επιτροπές συνεργάστηκαν μεταξύ τους και με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή για την έρευνα που κατέληξε στο πρόστιμο στις Procter & Gamble και Unilever.

Οι ίδιες πηγές υπενθύμισαν δε, ότι η Unilever έχει υποπέσει σε παράπτωμα στο παρελθόν, και το 2008 η Επιτροπή Ανταγωνισμού έβγαλε καταδικαστική απόφαση για απαγόρευση των παράλληλων εισαγωγών απορρυπαντικών από τρίτες θυγατρικές της εταιρείας στη χώρα μας, επιβάλλοντας της και πρόστιμο ύψους 6,9 εκατ. ευρώ. Πρόστιμα είχε υποβάλλει και στα σούπερ μάρκετ που ενεπλάκησαν στην υπόθεση.

Αυτή την περίοδο πάντως, βρίσκεται σε εξέλιξη δημόσια διαβούλευση με θέμα «Η λιανική πώληση προϊόντων βασικής διατροφής και καθημερινής κατανάλωσης», όπου οι φορείς της αγοράς μπορούν μέχρι τις 31 Μαΐου να καταθέσουν τις προτάσεις τους για να αντιμετωπιστούν οι στρεβλώσεις της αγοράς.

Η Επιτροπή Ανταγωνισμού έχει προσδιορίσει δε, τις στρεβλώσεις του ανταγωνισμού από πρακτικές, όπως:

i) Συμφωνίες μεταξύ των ανταγωνιστών για τον καθορισμό τιμών, τον περιορισμό της παραγωγής και τον καταμερισμό της αγοράς.

ii) Συμβατικές ρήτρες αποκλειστικότητας και παροχής οικονομικών κινήτρων για την εξασφάλιση αποκλειστικότητας (π.χ. εκπτώσεις πίστης, εκπτώσεις στόχου, δωρεάν παροχές) από επιχειρήσεις με υψηλό μερίδιο αγοράς.

iii) Συμφωνίες ανταγωνιζόμενων αγοραστών με σκοπό την από κοινού αγορά ορισμένων εισροών.

iv) Περιορισμός της δυνατότητας του μεταπωλητή να προσδιορίσει την τιμή πώλησης για τους τελικούς καταναλωτές (καθορισμός τιμών μεταπώλησης).

v) Συμφωνίες προμηθευτών και λιανοπωλητών για τοποθέτηση σε προνομιακή θέση προϊόντων έναντι ανταλλάγματος («entry/listing fees»).

vi) Επιβολή αγοράς ενός προϊόντος με τον όρο να αγοραστεί και άλλο (δεσμεύον και δεσμευμένο προϊόν).

vii) Άμεση ή έμμεση υποχρέωση προμηθευτή για πώληση μόνο σε έναν αγοραστή.

viii) Συμφωνίες διαχείρισης κατηγορίας προϊόντων («category management») μεταξύ λιανοπωλητή και προμηθευτών.

ix) Απαγόρευση εναλλακτικών πηγών προμήθειας προϊόντων από χονδρεμπόρους άλλων κρατών-μελών της Ε.Ε. («παράλληλες εισαγωγές»).

x) Αποκλειστικότητα σε συγκεκριμένες γεωγραφικές αγορές με ρήτρες απαγόρευσης παθητικών πωλήσεων.

xi) Επιβολή αυθαίρετων όρων αγοράς ή πώλησης προϊόντων από δεσπόζουσα επιχείρηση (π.χ. υπερβολική τιμολόγηση, αδικαιολόγητη άρνηση πώλησης ή αγοράς κ.α.).

Ποιες είναι οι P&G και Unilever

Ίσως για το ευρύ κοινό τα ονόματα P&G και Unilever να μην σημαίνουν πολλά. Κι όμως, πρόκειται για δύο κολοσσιαίες εταιρείες με παρουσία σχεδόν σε όλο τον κόσμο.

Ο βρετανικό-ολλανδικός κολοσσός της Unilever έχει στο χαρτοφυλάκιό του πάνω από 400 μάρκες, που καλύπτουν 14 κατηγορίες, σε προϊόντα σπιτιού, προσωπικής φροντίδας και προϊόντα τροφίμων. Μάλιστα, μόνο από 12 προϊόντα της «παράγονται ετησίως» πωλήσεις άνω του 1 δισ. ευρώ, όπως αναφέρει η ίδια η Unilever στην επίσημη ιστοσελίδα της. Απασχολεί 167.000 άτομα προσωπικό σε 180 χώρες, το 53% της δραστηριότητάς της προέρχεται από τις αναπτυσσόμενες αγορές. Το 2010 επένδυσε 928 εκατ. ευρώ για την έρευνα και ανάπτυξη προϊόντων και έκλεισε την χρήση με κύκλο εργασιών 44,3 δισ. ευρώ, αυξημένο κατά 11,1% σε σχέση με το 2009 και καθαρά κέρδη 4,598 δισ. ευρώ, αυξημένα κατά 26%.

Η αμερικανική πολυεθνική P&G απασχολεί 127.000 άτομα παγκοσμίως σε 180 χώρες και είχε πέρυσι έσοδα 54,427 δισ. ευρώ (78,938 δισ. δολάρια) και καθαρά κέρδη 8,7 δισ. ευρώ (12,736 δισ. δολάρια). Από τη γκάμα των προϊόντων της, 23 παράγουν ετήσιες πωλήσεις άνω του ενός δισ. Δολάρια και άλλα 18 έχουν τζίρο από 500 εκατ. δολάρια μέχρι και ένα δισ.

Τα προϊόντα των δύο ομίλων βρίσκονται σε κάθε ελληνικό σπίτι, όπως και σε εκατομμύρια άλλα ανά τον πλανήτη. Στο portfolio της Unilever ανήκουν τα προϊόντα της Ελαϊς (Άλτις, Βιτάμ και Νέα Φυτίνη κλπ.) μετά την εξαγορά της ελληνικής εταιρείας, τα παγωτά Algida και Ben & Jerry’s, Becel, τα σπορέλαια Sol και Φλώρα, τα προϊόντα Hellmann΄s, τα Knorr, το τσάι Lipton, οι σάλτσες Pummaro, τα Zwan κλπ.

Στην κατηγορία των ειδών προσωπικής περιποίησης έχει τις μάρκες Aim, Axe, Dove, Lux, Rexona, Sunsilk, Timotei, Ultrex και Vaseline. Τέλος, στα είδη οικιακής φροντίδας ανήκουν τα brand Cajoline, Cif, Klinex, Omo, Skip και Svelto.

Αντίστοιχα, στην P&G ανήκουν στην κατηγορία των ειδών προσωπικής περιποίησης τα: Braun, οι ξυριστικές μηχανές Fusion και Gillette, τα σαμπουάν Herbal Essences και Head & Shoulders, οι σειρές Pantene και Wella, οι κρέμες Olay κ.α. Ακόμη, οι Always και Tampax, οι Oral-B και Crest.

Στα είδη οικιακής φροντίδας τα απορρυπαντικά Ariel και Tide, Fairy, Lenor, οι βρεφικές πάνες Pampers, τα καθαριστικά Swiffer, Viakal, οι μπαταρίες Duracell κ.α.
www.capital.gr

Πηγή:www.capital.gr

Γερμανία: Ποινική δίωξη για δωροδοκία σε πώληση υποβρυχίων προς Ελλάδα και Πορτογαλία

Ποινική δίωξη σε δύο πρώην μάνατζερ της εταιρείας Ferrostaal με την κατηγορία της δωροδοκίας στην πώληση υποβρυχίων σε Ελλάδα και Πορτογαλία, άσκησε η εισαγγελία του Μονάχου.

Η μήνυση, σύμφωνα με σημερινή ανακοίνωση της εισαγγελίας, έχει ασκηθεί από τις 18 Μαρτίου. Κάνει λόγο για δωροδοκία δημόσιων λειτουργών άλλης χώρας, προκειμένου να προωθηθούν συμφωνίες πώλησης υποβρυχίων. Η δικογραφία αναφέρεται ως επι το πλείστον σε πωλήσεις υποβρυχίων στην Ελλάδα και την Πορτογαλία.

Ειδικά για την Ελλάδα, σύμφωνα με το πρακτορείο ap/dapd, πρόκειται για δύο συμφωνίες που έκλεισε η Ferrostaal μεταξύ 2000 και 2002,

Οι δύο μάνατζερ, κατηγορούνται ότι χρησιμοποίησαν ενδιάμεσους «συμβούλους» για τις επαφές με φορείς αποφάσεων στην Ελλάδα, και μέσω αυτών διατέθηκαν περί των 62 εκατ. ευρώ.

(Πληροφορίες από ΑΠΕ-ΜΠΕ)

Oι υπερχρεωμένες χώρες θα αποφασίσουν τη χρονική στιγμή της χρεοκοπίας

Με τον τίτλο «οι υπερχρεωμένες χώρες θα αποφασίσουν τη χρονική στιγμή της χρεοκοπίας», ένα ακόμη άρθρο των Financial Times θέτει στο επίκεντρο την Ελλάδα, την Ιρλανδία και την Πορτογαλία αναλύοντας τρεις λόγους για τους οποίους οι τρεις χώρες έρχονται ακόμη πιο κοντά στη στάση πληρωμών, εκτιμώντας παράλληλα ότι αυτό θα γίνει πριν από το 2013, πριν δηλαδή τεθεί σε εφαρμογή ο Μόνιμος Ευρωπαϊκός Μηχανισμός Σταθερότητας.

Ο πρώτος λόγος είναι ότι το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, σε συνδυασμό με τις αποφάσεις της Ευρώπης, οδηγούν ολοένα και πιο βαθιά στην ύφεση, λόγω της σκληρής λιτότητας. Σε αυτό το περιβάλλον το πολιτικό και το κοινωνικό κόστος του δρόμου που επιλέχθηκε είναι τόσο μεγάλο που θα καταστεί αφόρητο και δυσβάσταχτο γι’ αυτές τις χώρες.
Ο δεύτερος λόγος είναι ότι το 90% του εξωτερικού χρέους της περιφέρειας προς τους ιδιώτες πιστωτές, υπάγεται στην βρετανική ή την αμερικανική νομοθεσία. Για το υπόλοιπο μπορεί να αποφασίσει η ίδια η χώρα προχωρώντας απλά σε μία αλλαγή του εθνικού δικαίου, σε βάρος των ξένων ιδιωτών πιστωτών.
Ο τρίτος λόγος είναι ότι η διαρκής καθυστέρηση της αναδιάρθρωσης χρέους μπορεί να προκαλέσει τη μετάδοση της κρίσης, και να δυσχεράνει περισσότερο τις προσπάθειες προσαρμογής.
Παράλληλα, η γερμανική έκδοση των Financial Times (Deutschland), αναφέρει ότι πολλοί αξιωματούχοι της ευρωζώνης πλέον έχουν σταματήσει να απορρίπτουν την αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους, θεωρώντας ότι τον επόμενο χρόνο η χώρα δεν θα μπορεί να δανειστεί από τις αγορές.