Πήγαμε στρατό επειδή έτσι έπρεπε… δε διαμαρτυρηθήκαμε και θεωρήσαμε τιμή μας να πάμε όσο και αν βλέπαμε λαμόγια της πολιτικής αλλά και της γενικότερης Ελληνικής ελιτιστικής σκηνής να μη παρουσιάζονται και να σκαρφίζονται κάθε λογής αρρώστιες. Δε θέλω να το παίξω ότι είμαι Έλληνας με την έννοια που θέλουν μερικά κόμματα και να το εκμεταλλευτούν πολιτικά. Δε θέλω να πω ότι είμαι ανώτερος άλλων λαών ούτε και ότι στρατιωτικά σύμβολα πρέπει να αποτελούν μνημεία θαυμασμού και έναυσμα ακραίων ακροδεξιών πράξεων. Αλλά ως εδώ. Όπως δε θέλω και καταγγέλλω τους «πολιτισμένους» Άγγλους να κάνουν πάρτι στα μάρμαρα του Παρθενώνα έτσι και δε θέλω πάρτι στο θωρηκτό Αβέρωφ. Ακόμα παραπάνω όταν γίνεται ένα χλιδάτο πάρτι σε μια περίοδο όπου οι περισσότεροι Έλληνες ζούνε στιγμές οικονομικής κρίσης. Και ναι κάθε Έλληνας μπορεί να κάνει ότι θέλει με τα χρήματά του να προκαλεί όπως θέλει αλλά όχι να του δίνει άδεια το Ελληνικό Πολεμικό Ναυτικό να μοιράζει μπομπονιέρες και κουφέτα, να χορεύει καλαματιανά και να ποζάρουν ξεβράκωτα μοντέλα στα κανόνια που λίγα χρόνια πριν έχασαν τη ζωή τους Έλληνες που τους χρωστάμε την ελευθερία μας.
Ο σύνδεσμος για την ιστορία του Θωρηκτού Αβέρωφ είναι κατατοπιστικότατος. Όλα τα άλλα πέρασαν ήδη στην ιστορία. Πάλι καλά που δε ζει ο Μακρυγιάννης….
No comments:
Post a Comment