Ο υπουργός και το διδακτορικό...

ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΦΙΛΙΠΠΑΚΗ

Είναι οι εγκληματίες με τα «λευκά κολάρα». Αυτή είναι η διεθνής ονομασία των πάσης φύσεως πλαστογράφων. Άνθρωποι προικισμένοι με καταπληκτικό ταλέντο στην κατασκευή πλαστών εγγράφων που μοιάζουν με αληθινά. Από τα «μαγικά» χέρια τους κατασκευάζεται κάθε είδους πλαστό έγγραφο, ταυτότητα, διαβατήριο, δίπλωμα οδήγησης ή του… ΜΙΤ, στο οποίο δεν μπορούν να εντοπίσουν διαφορές από το γνήσιο ούτε οι «ανοιχτομάτηδες» των διωκτικών Αρχών.

Οι «δουλειές» των πλαστογράφων αφορούν κυρίως διαβατήρια, ταυτότητες, άδειες οδήγησης, πιστοποιητικά, πλαστές φορολογικές δηλώσεις, τίτλους πανεπιστημίων αλλά και κάθε έντυπο που χρειάζεται νόμιμος ή παράνομος για να περάσει απαρατήρητος από τις Αρχές ή να ξεγελάσει αφελείς αλλά και κρατικές ή και ιδιωτικές υπηρεσίες.

Η πιάτσα στην Ομόνοια
Στην Ομόνοια και τις γύρω περιοχές το επάγγελμα του πλαστογράφου ανθεί. Η έλλειψη φύλαξης των ελληνικών συνόρων αλλά και η ομαδική μετακίνηση λαθρομεταναστών από ασιατικές και αφρικανικές χώρες έδωσε τρομερή ώθηση στο επάγγελμα. Κι αυτό επειδή όλοι οι παράνομοι που συγκεντρώθηκαν στην Ομόνοια αλλά και σε άλλες ελληνικές πόλεις, όπως η Πάτρα, έπρεπε να με κάθε μέσο να βρουν ταξιδιωτικά έγγραφα για να φύγουν για άλλες ευρωπαϊκές χώρες.

Κυρίως από τα μέσα της δεκαετίας του 1990 και από τις αρχές του 2000 κι έπειτα η Ομόνοια απέκτησε τη φήμη της διακίνησης των καλύτερων πλαστών διαβατηρίων. Έβρισκες ό,τι ζητούσες αλλά το καλό το πλήρωνες ακριβά. Ειδικά οι Αλβανοί παράνομοι αλλά και αλλοδαποί από το Ιράκ, τις αραβικές χώρες, το Μπαγκλαντές, το Πακιστάν και άλλες αφρικανικές χώρες ζητούσαν διαβατήρια.

Το… χρηματιστήριο των πλαστών διαβατηρίων
Έτσι, στην Ομόνοια και τις γύρω περιοχές αναπτύχθηκε ένα ιδιότυπο κύκλωμα προμήθειας γνήσιων αλλά και πλαστών διαβατηρίων. Το μεγαλύτερο όνομα σε πλαστά διαβατήρια, σε πλαστές ελληνικές και ξένες ταυτότητες αλλά και σε όποιο έγγραφο σου χρειαζόταν, όπως άδεια οδήγησης, απολυτήριο Γυμνασίου ή Λυκείου, ακόμα και πλαστές φορολογικές δηλώσεις για έκδοση δανείων, ήταν ο «Teacher» και οι συνεργάτες του. Ο «Δάσκαλος», όπως επικράτησε να λέγεται, είχε μία ολόκληρη ομάδα αλλοδαπών που δούλευε γι’ αυτόν.

Το… βιογραφικό του λέει ότι είναι Αλγερινός και το ταλέντο του στην κατασκευή κάθε είδους πλαστού εγγράφου περισσεύσει. Αυτή την εποχή «ξεκουράζεται» σε κάποια ελληνική φυλακή, ανακτώντας εκ νέου δυνάμεις αλλά και εμπλουτίζοντας τις γνώσεις του σε νέες τεχνικές. Γύρω του υπήρχαν δεκάδες συνεργάτες, μια που η ομάδα του διέθετε και δικά της εργαστήρια.

Κατά δεκάδες, οι κάθε λογής κλέφτες και διαρρήκτες άρπαζαν μέσα από σπίτια ελληνικά ή και ξένα διαβατήρια, ταυτότητες, άδειες οδήγησης, ενώ στην ημερήσια διάταξη ήταν και οι διαρρήξεις αυτοκινήτων για να αρπάξουν ό,τι έβρισκαν. Τα κλεμμένα τα πουλούσαν έναντι 50 ή 100 ευρώ στα σαΐνια του «Δάσκαλου» που κυκλοφορούσαν όλη μέρα από την Ομόνοια μέχρι το Σταθμό Λαρίσης και από την Πλατεία Βάθη μέχρι το Μεταξουργείο. Διαρρήκτες και κλέφτες Έλληνες και ξένοι συμπλήρωναν το χαρτζιλίκι τους πουλώντας κυρίως διαβατήρια. Μια που η ζήτηση καθημερινά αυξανόταν, οι διαρρήκτες δεν έμειναν με σταυρωμένα χέρια.

Την εποχή που οι νομαρχίες εξέδιδαν τα διαβατήρια άρχισαν και τα ανάλογα χτυπήματα. Υπήρξε διάρρηξη σε νομαρχία στην Αττική, από την οποία άρπαξαν πάνω από 500 ελληνικά διαβατήρια. Φυσικά κατέληξαν στα χέρια των ανθρώπων του «Δάσκαλου». Διαπιστώθηκε, όμως, ότι υπήρχε μεγάλη έλλειψη σε αλβανικά διαβατήρια αλλά και σε αυτά χωρών της Μέσης Ανατολής και της Βόρειας Αφρικής. Έτσι δόθηκε σχετικό σήμα στα κλεφτρόνια των άλλων χωρών που έκλεβαν διαβατήρια από τις άλλες χώρες και τα έστελναν στην Ελλάδα. Για να καλύπτονται οι ανάγκες, ο «Δάσκαλος» άρχισε να φτιάχνει και χειροποίητα διαβατήρια σε μαζική παραγωγή.

Η τεχνική του black light
Στην Ομόνοια, οι εργασίες για τα πλαστά αποκεντρώθηκαν. Άλλοι αγόραζαν τα κλεμμένα κι άλλοι έρχονταν σε επαφή με κάθε πολίτη που ζητούσε πλαστό διαβατήριο ή άλλου είδους εξυπηρέτηση. Υπήρχαν οι «αρμόδιοι» που τους έλεγες ποιας χώρας διαβατήριο ζητούσες. Με ένα μικρό κινητό, που περιείχε πάνω από 1.000 φωτογραφίες, ο «αρμόδιος» έψαχνε να βρει φωτογραφία που έμοιαζε στον πελάτη. Αν την έβρισκε, η δουλειά ήταν πολύ απλή. Την τοποθετούσαν και τελείωνε η υπόθεση. Αν δεν την έβρισκαν, τότε ακολουθούσαν άλλη διαδικασία. Φωτογράφιζαν το μπροστινό μόνο μέρος του προσώπου του πελάτη και με άλλη μέθοδο μετέφεραν τα χαρακτηριστικά στη φωτογραφία που υπήρχε στο διαβατήριο. Έτσι, αν περνούσε από το σχετικό έλεγχο σε είσοδο ή έξοδο κάποιας χώρας, οι αστυνομικοί δύσκολα μπορούσαν να εντοπίσουν τα αλλοιωμένα χαρακτηριστικά. Μάλιστα, αν χρησιμοποιούσαν και το ειδικό μηχάνημα, το black light, για να δουν ομοιότητες ή διαφορές στην ενσωματωμένη φωτογραφία, δύσκολα διαπίστωναν την πλαστότητα των διαβατηρίων.

Ο «Δάσκαλος» ήταν ο πρώτος που έφτιαξε τέλειες άδειες οδήγησης. Στο τρίπτυχο ευρωπαϊκού τύπου ο αστυνομικός με μια απλή ματιά μπορεί να διαπιστώσει τη γνησιότητα ή όχι του εγγράφου. Όλα τα πατρώνυμα γράφονται μόνο με έξι γράμματα. Για παράδειγμα, αν ο πατέρας του πελάτη που ήθελε πλαστή άδεια λεγόταν ΙΩΑΝΝΗΣ στην κάθε γνήσια άδεια γραφόταν μόνο τα έξι πρώτα γράμματα, δηλαδή ΙΩΑΝΝΗ. Ο «Δάσκαλος» το γνώριζε αυτό και οι δικές του άδειες έπαιρναν… άριστα. Αντίθετα, άλλοι πλαστογράφοι στην Ομόνοια, που δεν το γνώριζαν, έστελναν τους πελάτες τους στο Αυτόφωρο!

Βέβαια τόσο για τα διαβατήρια όσο και για τις άδειες οδήγησης σημαντικό ρόλο έπαιζαν και οι αριθμοί που υπάρχουν στο κάτω μέρος. Ο «Δάσκαλος» φρόντιζε και τα διαβατήριά του είχαν σωστή αρίθμηση. Οι δουλειές πήγαιναν καλά. Ο «Δάσκαλος» όμως και οι τεχνικές του προκαλούσαν κρίση στις εργασίες των άλλων πλαστογράφων. Έτσι οι υπόλοιποι, για να τον ξεφορτωθούν, έκαναν κάτι πολύ απλό αλλά και βρόμικο: Πλήρωσαν 50.000 ευρώ σε επίορκο αξιωματικό για να τον συλλάβει. Ο «Δάσκαλος», μετά από πολυήμερη παρακολούθηση, εντοπίστηκε και συνελήφθη. Το δικαστήριο του επέβαλε ποινή φυλάκισης πολλών ετών και τώρα απολαμβάνει τα… αγαθά της φυλακής.

Ο υπουργός και το διδακτορικό
Πριν από λίγο καιρό, η Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία αποκάλυψε ότι ο αναπληρωτής υπουργός Εξωτερικών κ. Δρούτσας εμφανίστηκε στην πολιτική σαν καθηγητής Πανεπιστημίου της Αυστρίας, όπως έγραφε το βιογραφικό του στο ΠΑΣΟΚ. Αργότερα, στο βιογραφικό του στο υπουργείο Εξωτερικών εμφανίστηκε σαν βοηθός καθηγητής. Το πανεπιστήμιό του όμως τον εμφανίζει ως απλό απόφοιτο χωρίς καμία ιδιότητα καθηγητή. Έχει υπάρξει senior assistant στο ερευνητικό κέντρο του Πανεπιστημίου της Βιέννης, αλλά αυτό δεν συνιστά καθηγητική βαθμίδα. Το θέμα ήταν απλό. Αν ο κ. Δρούτσας το σκεφτόταν καλύτερα, θα μπορούσε να απευθυνθεί στο «Δάσκαλο» για την προμήθεια ενός διδακτορικού με βούλα και υπογραφή. Θα το πλήρωνε κάπως ακριβότερα, αλλά θα ήταν μία λύση…

Δημοσιεύθηκε στο εβδομαδιαίο περιοδικό ΕΠΙΚΑΙΡΑ