Η προχειρότητα της πολιτικής μας (και όχι μόνο) ζωής...

Όταν βάζουμε εργασίες στους μαθητές μας, πρώτα τους έχουμε μάθει να κάνουν λεπτομερή και ενδελεχή έρευνα. Έρευνα που θα οδηγήσει σε πληροφορίες από διάφορες πηγές με αποτέλεσμα ο μαθητής να μπορέσει να καταλήξει στις πλέον αξιόπιστες ώστε να μπορέσει να αρχίσει να γράφει την εργασία του. Η διαδικασία αυτή όμως εκτός από την οργάνωση, απαιτεί και το ανάλογο χρονικό διάστημα που απαιτείται από τον μαθητή. Γιατί δε μπορεί σίγουρα να υπάρχει καλό αποτέλεσμα αν ο μαθητής αφιερώσει για την έρευνα 2 ημέρες και για το γράψιμο της εργασίας του 40 ημέρες. Η χρονική διάρκεια της έρευνας πρέπει να είναι ανάλογη της χρονικής διάρκειας της εργασίας του μαθητή. Αυτό πρέπει να το γνωρίζει και ο καθηγητής που θα του δώσει τον αντίστοιχο χρόνο αλλά και ο ίδιος ο μαθητής ο οποίος καλείται να χρησιμοποιήσει το χρόνο αυτό κατά το βέλτιστο αποτέλεσμα. Όσο και αν μας φαίνεται περίεργο το ίδιο ακριβώς ισχύει και στην πολιτική μας ζωή!


Αυτή τη στιγμή απαιτεί η τρόικα από την κυβέρνηση τη μελέτη και αναδιάρθρωση σημαντικών θεμάτων της κοινωνίας μας σε διάστημα που είναι ανθρωπίνως αδύνατο! Δε μπορούμε να ζητούμε από ένα κράτος να λύσει το ασφαλιστικό, το συνταξιοδοτικό, το οικονομικό, το γραφειοκρατικό και το βαθύτερο πολιτικό του πρόβλημα μέσα σε 4-5 μήνες και μάλιστα με το πιστόλι της χρεοκοπίας στον κρόταφο του κάθε μέσου Έλληνα. Το σίγουρο βέβαια είναι ότι είχαμε χρόνο να κάνουμε την απαραίτητη μελέτη πολλά χρόνια τώρα μιας και γνωρίζαμε το πρόβλημα το οποίο θα αντιμετωπίζαμε. Το γνωρίζανε όλες οι κυβερνήσεις αλλά καμιά μα καμία δε το αντιμετώπισε σοβαρά και ουσιαστικά. Και τώρα ζητείται από τον Ελληνικό λαό να πληρώσει. Και πληρώνει. Πληρώνουν όλοι εκείνοι που δε μπορούν και εκείνοι που πρέπει να πληρώσουν έστω και με μία δημόσια συγγνώμη και την αυτοεξορία τους από τον πολιτικό βίο, δε το κάνουνε. Δε θέλω να γίνω προφήτης όπως δε θέλει και κανένας μας. Όμως δυστυχώς ο μαθητής με αυτά τα δεδομένα είναι σχεδόν σίγουρο ότι θα αποτύχει στην εργασία του. Και σε ακαδημαϊκό επίπεδο το πρόβλημα θα ήταν μόνο του φοιτητή. Στη δική μας πραγματικότητα το πρόβλημα θα είναι όλων μας. Τα σημαντικά προβλήματα θέλουν την απαραίτητη σοβαρότητα στην αντιμετώπιση της λύσης τους. Δεν χρειάζονται άλλες πρόχειρες και βραχυπρόθεσμες λύσεις. Είναι επιτέλους η ώρα οι πολιτικοί να γίνουν μαθητές … και αριστούχοι μάλιστα. Γιατί από καθηγητές που τα ξέρουν όλα και δεν κάνουν τίποτε χορτάσαμε!