Όταν οι πολίτες αναζητούν εξιλαστήρια θύματα...

Ζούμε σίγουρα δύσκολες ωρες. εχουμε στο παρελθόν ζήσει αρκετοί από εμάς ακόμα πιο δύσκολες όμως. Δε πρέπει λογού χάρη να ξεχνάμε πως λίγα χρόνια πριν είχαμε δικτατορία, εμφύλιο, 2ο Παγκόσμιοπόλεμο ναι μόλις λίγα χρόνια πριν...γιατί 50 χρόνια στο διάβα της ιστορίας είναι πολύ λίγα. Και ξαναλέω...ζούμε σίγουρα πολύ δύσκολες στιγμες. Αλλά που έγκειται η δυσκολία αυτή; δεν είναι σίγουρα η πρώτη φορά που το κράτος μας είναι χρεωμένο.Όμως είναι η πρώτη φορά που για να βγούμε από την κρίση που αντιμετωπίζουμε όλοι μας συμφωνούμε ότι πρέπει να αλλάξουμε... Να αλλάξουμε το πολιτικό μας σύστημα, να εφαρμόσουμε επιτέλους αξιοκρατία, να σεβόμαστε καθετί δημόσιο (σα δικό μας και όχι σαν κάτι ξένο),να σεβαστούμε τους νομούς, την ελευθερία των υπολοίπων συμπολιτών μας, να κοιτάξουμε επιτέλους το κοινό και όχι το ατομικό μας συμφέρον. Αλλά αυτό που απαιτούμε πλέον να γίνει το ζητούμε μονό από όλους τους άλλους και για ακόμη μια φορά αφήνουμε έξω τον εαυτό μας. Ξεχνάμε ότι η Ελλάδα είναι τόσο μικρή που η πράξεις του καθενός μας είναι πολύ σημαντικές στην αλλαγή του κράτους μας. Δεν είναι ώρα λοιπόν για άλλες κουβέντες για αλλά λόγια και για αναζήτηση εξιλαστήριων θυμάτων. Η δικαιοσύνη ας πράξει αναλόγος και ας τιμωρήσει παραδειγματικά όλους αυτούς που τόσο καιρό καταχραζόντουσαν το δημόσιο χρήμα. Έως ότου όμως η δικαιοσύνη αποφανθεί εμείς πρέπει να αλλάξουμε. Γιατί κάνεις πλέον δε θα μας περιμένει αν δε το κάνουμε. Η παγκόσμια κοινωνία είναι πιο αδυσώπητη από ποτέ και αν εμείς αναζητούμε εξιλαστήρια θυμάται εντός της χωράς μας να μην ξεχνούμε πως είμαστε και οι ίδιοι πολίτες μιας χωράς που ήδη τη συμπεριφέρονται αρκετά κράτη σα το πρώτο εξιλαστήριο θύμα (πειραματόζωο) στο βωμό του παγκοσμίου οικονομικού συστήματος. Δεν υπάρχουν λοιπόν άλλες δικαιολογίες . Η αλλαγή όλων μας πλέον επιβαλεται...